Kamienne kręgi w Jaworkach: Pasjonująca przygoda na wyciągniecie ręki. Miejsca Mocy – które rozbudzają wyobraźnię

Kręgi kamienne to ważny element kultury i tradycji wierzeń, od dziesiątek lat są źródłem różnego rodzaju teorii, domysłów i spekulacji.

Badania archeologów poświadczają, że kręgi spełniały najprawdopodobniej rolę miejsc kultu, nasuwa się jednak pytanie, jakiego rodzaju obrzędy i rytuały mogły się tam odbywać. Jakie znaczenie mogły mieć kamienne kręgi w życiu duchowym plemion?

Nadanie budowli kształtu okręgu nie było przypadkowe. Koło miało tu znaczenie zarówno symboliczne, jak i praktyczne. Jako symbol, okrąg od niepamiętnych czasów  mówi  o  mocy wszechświata, jego nieskończoności i wielkości. A znaczenie praktyczne? Krąg przez swój kształt umożliwia uczestnikom znajdującym się na granicy przebywać w jednakowej odległości od jego centrum i niejako brać udział w ceremonii w równym stopniu. Centrum kręgu mógł stanowić ogień, głaz o szczególnej mocy, według wierzeń uczestników.

Kształt budowli w formie okręgu, daje poczucie izolacji, wyciszenia znajdującemu się wewnątrz , możliwość odcięcia się od świata zewnętrznego i skoncentrowania uwagi, myśli, co w rezultacie ułatwia skupienie i zogniskowanie energii na osiągnięciu pewnego zadania lub celu. Ważny jest kształt kręgu, ponieważ każdy z uczestników ceremonii stojący, lub siedzący na obrzeżu kręgu w miejscu oznaczonym głazem o wydłużonym kształcie, oddalony w jednakowej odległości od środka, może skupić energię, połączyć ją z innymi uczestnikami.

Innym nasuwającym się na myśl przeznaczeniem kamiennych kręgów mogło być ich wykorzystanie do ceremonii pogrzebowych. Według wierzeń wielu ówczesnych kultur, przejście zmarłego ze świata żywych do wieczności, do świata nieznanego i tajemniczego było czasem obfitującym w wiele zagrożeń i trudności. Jak wierzono, zmarli często nie chcieli lub nie wiedzieli jak się rozstać ze swoim światem, jak znaleźć drogę, którą należy iść. Zachodziła potrzeba udzielenia pomocy i wskazania kierunku, w którym powinni się udać.

Zadaniem żyjących było otworzyć tę drogę, rozpiąć most pomiędzy światami Należało zapalić światła ułatwiające przejście ”na drugą stronę”. Prawdopodobnie światło miało przyciągnąć zwierzęta mocy, lub przewodników, którzy mieli towarzyszyć duchowi zmarłego w drodze do innych światów. Tą drogą mógł być silny strumień energii wytwarzany przez uczestników ceremonii pogrzebowej znajdujących się wewnątrz kręgu.

Uczestniczyli w rytuale „otwarcia drogi” będącego pewną formą „windy czasu”, która umożliwia poruszanie się między czasami w celu zdobycia informacji lub wykonania pewnych działań związanych ze zmianami w czasoprzestrzeni. Możliwy jest również wariant, że był to jeden ze sposób komunikacji, czy porozumiewania się ze zmarłą osobą w przyszłości.

Kurhany były sypane nad miejscami pochówku znaczniejszych i poważanych osób. Ich położenie w pobliżu kręgów świadczy, że uczestnicy rytuałów odbywających się w kręgach próbowali kontaktować się lub zapewnić sobie pomoc, poradę mądrych, poważanych, cenionych członków plemienia, którzy już odeszli. Ich rady i cechy osobowości za życia musiały być cenione i ważne dla plemienia z nimi się liczono i brano pod uwagę przy podejmowaniu różnych decyzji. Były one trafne, przez to cenne i wpływały korzystnie na los społeczności.

W jaki sposób grzebano zmarłych w kurchanach? Istniały dwa rodzaje pochówku. Pochówek ciałopalny polegał na tym, że po kremacji zmarłego na stosie jego prochy wsypywano do glinianej urny i zakopywano. W pochówku szkieletowym zmarłych chowano układając ciało w drewnianej wydrążonej kłodzie.

Przeznaczenie kamiennych okręgów wiąże się z potrzebą uzyskania odpowiedzi na zagadnienie dotyczące spraw mających się rozegrać w bliższej lub dalszej przyszłości i dotyczących losów członków, rodu czy plemienia itp. Mamy w tym przypadku z działaniami magicznymi, obejmującymi zagadnienia jasnowidzenia i prekognicji w ramach rytuałów szamańskich, związanych z podróżami do różnych światów. W tym wypadku kamienne kręgi były miejscem, gdzie teraźniejszość łączyła się z przeszłością i przyszłością. Kamienne kręgi mogły spełniać rolę instrumentu do pozyskiwania za pomocą plemiennych kapłanów, szamanów pewnych informacji umożliwiających zupełnie praktyczne ich wykorzystanie w życiu codziennym.

W środku każdego kręgu znajdowała się kamienna stella, czyli pionowo wbity w ziemię kamień, wysoki nawet do 2 m. Przyjmuje się więc, że miejsca te były także  miejscami zebrań starszyzny rodowej, wieców (tzw. Tingów), na których zapadały najważniejsze dla plemienia decyzje.

Nazwa kamiennych kręgów, pochodząca ze Skandynawii „dommaringar”- „kręgi sędziowskie” oddaje zatem bardzo dobrze ich charakter, rolę, przeznaczenie. Skandynawscy sędziowie byli nie tylko strażnikami prawa, ale i nauczycielami, przekazicielami, stróżami obyczajów, historii, wierzeń, obrzędów i rytuałów. Pełniąc tak wiele ważnych funkcji społecznych, musieli mieć swoje miejsca święte niedostępne dla zwykłego człowieka, w których wykonywali swoje obrzędy.

Kamienne kręgi świetnie spełniały rolę takich pierwotnych „świątyń”. Budowle te, posiadające dziwne nie w pełni poznane właściwości, jeszcze dziś potrafią oddziaływać, wzbudzić u człowieka współczesnego zainteresowanie i zadumę nad światem i czasem, który minął bezpowrotnie, a jednak z  którego wyrasta nasza wspólna historia.

Zapraszamy na wspólne wycieczki do gościńca „Amon” pod Piramidą: jaworkiamon.pl